De ‘gênante stunt' van Ajax op de transfermarkt: ‘Een wilde gok’

Daniel Cabot Kerkdijk

• Bijgewerkt: 28 sep. 2022 10:38 CEST
• 4 min leestijd

Sjoerd Mossou vindt het niet vreemd dat Mohamed Ihattaren vooralsnog niet geslaagd is bij Ajax. De club uit Amsterdam haalde de twintigjarige middenvelder van Juventus in januari van dit jaar op huurbasis terug naar Nederland, mét een optie tot koop. Ihattaren kwam tot dusver slechts vier minuten in actie in de hoofdmacht en speelde een handvol duels voor Jong Ajax. “Het aantrekken van Ihattaren was een wilde gok, gestoeld op een combinatie van arrogantie, winstbejag en een haast onvoorstelbare onwetendheid”, zo oordeelt de journalist in zijn column, met ‘gênante stunt’ als kop, in het Algemeen Dagblad.

Ihattaren traint sinds begin augustus individueel bij Ajax, nadat hij een tijd niet op de club was geweest. Volgens de communicatie van de Amsterdamse club zelf was dat vanwege 'privéomstandigheden'. De Telegraaf wist dat de middenvelder bedreigd werd vanuit het criminele circuit. Zo zouden er zelfs leden van de Mocro-maffia in Ihattarens leaseauto van Ajax hebben gezeten. Sindsdien was het angstvallig stil rondom de huurling van Juventus en wordt er van alle kanten geroepen dat Ajax de koopoptie van twee miljoen euro niet gaat lichten. Een dergelijke beslissing moet sowieso ruim voor 31 december worden genomen.

Ihattaren was de voorbije dagen weer in het nieuws omdat zijn auto in de nacht van maandag op dinsdag in vlammen opging. De politie houdt rekening met brandstichting. Ook de auto van zijn broer ging vorige week teloor door een brand. Mossou staat stil bij de enige officiële speelminuten van Ihattaren in de hoofdmacht, in de met 1-2 verloren bekerfinale tegen zijn voormalig werkgever PSV. “Een duidelijk te zware Ihattaren mocht in de slotfase invallen in de Kuip, bedoeld als sneue provocatie aan het adres van PSV, de club die hem opleidde. Een dubieus signaal ook richting veel andere Ajax-talenten: een niet-fitte jongen die een paar keer had meegehobbeld bij de beloften, kreeg van trainer Erik ten Hag prompt een plek in de wedstrijdselectie, nota bene bij een finale.”

“In de maanden daarna werd het allemaal alleen nog maar gênanter. Begin dit seizoen tuigde de Amsterdamse club een heuse goed-nieuws-show op rond Ihattaren, want de voetballer oogde zowaar fit, na een zomer trainen in onder meer Dubai. Het was Ajax toch maar mooi gelukt, wilde Ajax maar zeggen: een jongen die overal was afgeschreven, was in Amsterdam helemaal klaar voor een langverwachte, glorieuze rentree.” Het liep allemaal anders rondom Ihattaren, een jonge voetballer die volgens Mossou ‘volledig dreigt te ontsporen, treurig hard onderweg richting het einde van zijn voetbalcarrière’.

“Bij Ajax hebben ze ondertussen allang stilzwijgend afscheid van hem genomen. Ihattaren kreeg geen vast rugnummer. De Amsterdamse club tracht het onderwerp al een tijdje verbeten dood te zwijgen, de kop in het zand, wachtend tot Ihattaren stilletjes terugkeert naar zijn werkgever Juventus. Ergens is dat nog begrijpelijk ook. Het aantrekken van Ihattaren was in januari een wilde gok, gestoeld op een combinatie van arrogantie, winstbejag en een haast onvoorstelbare onwetendheid.”

Mossou wijst erop dat iedereen die ooit wat langer met Ihattaren samenwerkte, deze mislukking had kunnen voorspellen, ‘in de meeste gevallen met pijn in het hart’. Bij PSV ontfermden immers tal van specialisten zich jarenlang over Ihattaren. “Al die mensen trokken vroeg of laat dezelfde harde, maar simpele conclusie: mentaal niet geschikt voor topvoetbal. Toch vond Ajax het wel een geinig gokje waard. (...) Toen vervolgens exact gebeurde wat al zijn voormalig begeleiders al hadden voorzien, trok Ajax zijn handen van de voetballer af. Triest, in alle denkbare betekenissen van het woord.”